Van İlinde Çalışan Pratisyen Hekimlerin Aile Hekimliği Uzmanlığına İlişkin Değerlendirmeleri

Abstract

Amaç: Bu araştırma Van ilinde çalışan pratisyen hekimlerin uzmanlık eğitimine ilişkin değerlendirmelerini saptamak amacıyla gerçekleştirildi. Yöntem ve Gereçler: Bu araştırma Mayıs 1999 ile Aralık 2001 tarihleri arasında gerçekleştirilen tanımlayıcı ve kesitsel bir anket çalışmasıdır. Van ilinde çalışan 57 pratisyen hekim bu çalışmaya dahil edilerek hazırlanan anket yüz yüze görüşülerek uygulandı. Hekimlerden elde edilen veriler SPSS 9.0 programına girilerek tanımlayıcı istatistiksel analizler gerçekleştirildi. Bulgular: Hekimlerin %56.14'ü sağlık ocağında, %22.81'i hastanede, %7.01'i AÇSAP merkezinde, %3.51'i acil serviste, %10.53'ü diğer birimlerde görev yapmaktadır. Hekimlerin %19.30'u kendini yetersiz hissettiği için, %38.60'ı prestij sağlayacağı için, %47.36'sı ise ekonomik yarar sağlayacağı için uzmanlaşmayı istediğini belirtmiştir. Ankete cevap veren hekimlerin %80.70'i birinci basamakta uzmanlaşmanın gerekli olduğunu ifade ederken, % 78.95'i böyle bir eğitime katılmak istediğini belirtmiştir. Hekimlerin %54.39'u mesleki doyumsuzluktan, %33.33'ü de kötü yönetimden olumsuz etkilendiğini ifade etmiştir. Sonuç: Araştırma sonuçlar bu bölgede çalışan pratisyen hekimlerin mesleki doyumsuzluk ve kötü yönetim gibi ciddi sorunlarla yüz yüze olduklarını ortaya koymuştur. Hekimlerde yüksek oranda ortaya çıkan birinci basamakta uzmanlık eğitimi alma isteği ivedi olarak dikkate alınmalıdır.