Diyabetik Maküler Ödemde İntravitreal Ranibizumab Monoterapisi ve İntravitreal Ranibizumab ve İntravitreal Triamsinolon Kombinasyon Tedavisi Sonuçlarımız

Abstract

Amaç: Diyabetik maküler ödem (DMÖ) tedavisinde intra-vitreal ranibizumab (IVR) monoterapisi ve IVR+intra-vitreal triamsinolon (IVTA) kombinasyon tedavisinin görme keskinliği (GK) ve santral foveal kalınlık (SFK) üzerindeki etkilerini araştırmak. Gereç ve Yöntemler: Klinik olarak anlamlı DMÖ olan 37 hastanın 52 gözü çalışmaya dahil edildi. Tüm hastalara başlangıçta intra-vitreal yolla 0.5 mg / 0.05 ml ranibizumab uygulandı. 2 ranibizumab enjeksiyonunu takiben yeterli yanıt alınamayan olgulara IVR+IVTA kombinasyon tedavisi uygulandı. Görme keskinliği ve SFK değerleri enjeksiyondan önce ve enjeksiyondan 1, 3 ve 6 ay sonra karşılaştırıldı. Bulgular: Enjeksiyondan önce ortalama görme keskinliği 0.68±0.42 logMAR iken. Birinci ve üçüncü aylarda görme keskinliğinde enjeksiyon öncesi değerlere göre istatistiksel olarak anlamlı bir artış saptandı (p<0.05). Görme keskinliği altıncı ayda da artmasına rağmen, gruplar arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı değildi (p>0.05). Enjeksiyondan önce ortalama SFK değeri 557.4±157.7 μm idi. Enjeksiyon öncesi SFK ile karşılaştırıldığında 1, 3 ve 6. ayların SFK değerlerinde istatistiksel olarak anlamlı bir azalma saptandı (p<0.05). IVR ve IVR+IVTA kombinasyon tedavisi uygulanan hastalar 6 aylık sonuçlarla karşılaştırıldığında, ortalama GK sırasıyla 0.60±0.41 logMar ve 0.58±0.38 logMar olarak bulunmuştur; ortalama SFK değerleri sırasıyla 419.35±205.5 μm ve 487.0±215.5 μm olarak bulundu. İki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark gözlenmedi (p>0.05). Sonuç: IVR+IVTA kombinasyon tedavisi, intra-vitreal ranibizumab monoterapisi ile birlikte dirençli DMÖ olgularında alternatif bir yöntem olabilir.