Diyabetik Ratlarda Arı Ekmeği (Perga)'nın Antidiyabetik Etkisinin Histopatolojik, İmmunohistokimyasal ve Biyokimyasal Olarak Araştırılması

Abstract

Bu çalışmada, streptozotosin (STZ) ile oluşturulan deneysel diyabet modelinde arı ekmeğinin (perga) antidiyabetik potansiyelinin histopatolojik, immünohistokimyasal ve biyokimyasal olarak değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Çalışmada 40 adet erkek Wistar albino sıçanı rastgele beş gruba ayrılmıştır: Kontrol, perga (0,5 g/kg), STZ (STZ, 55 mg/kg), STZ + perga (STZ, 55 mg/kg + Perga, 0,5 g/kg) ve STZ + Akarboz (STZ, 55 mg/kg + Akarboz, 20 mg/kg). Diyabet, tek doz STZ enjeksiyonu [55 mg/kg, intraperitoneal (i.p.)] ile indüklenmiştir. Perga ve akarboz uygulamaları deney süresi boyunca günlük olarak gastrik gavaj yöntemiyle gerçekleştirilmiştir. Deney süresince belirli aralıklarla kuyruk veninden kan glukoz düzeyleri ölçülmüş; deney sonunda pankreas dokuları histopatolojik ve immünohistokimyasal olarak incelenmiştir. Ayrıca serumda ALT, AST, ALP, LDH, total kolesterol, trigliserid, kreatinin, üre ve glukoz düzeyleri analiz edilmiştir. STZ uygulaması, pankreas dokusunda belirgin histopatolojik lezyonlara ve immunohistokimyasal olarak insülin ekspresyonunda anlamlı azalmaya yol açmıştır. Biyokimyasal analizlerde diyabete bağlı olarak önemli değişiklikler gözlenmiştir. Perga uygulaması, hiperglisemiyi baskılayarak kan glukoz düzeylerinde azalma sağlamış; pankreatik histopatolojik bulgularda ve insülin immunekspresyonunda iyileştirici etkiler göstermiştir. Ancak, perga ile tedavi grubunda karaciğer enzim düzeylerinde olumsuz değişiklikler saptanmıştır. Elde edilen bulgular, perganın STZ ile oluşturulan deneysel diyabet modelinde potansiyel antidiyabetik etkiler gösterebileceğini ortaya koymaktadır. Bununla birlikte, karaciğer üzerine gözlemlenen etkiler dikkate alındığında, perganın antidiyabetik etkinliğinin ve güvenirliliğinin daha ileri çalışmalarla desteklenmesi gerekmektedirThis study aimed to investigate the antidiabetic potential of bee bread (perga) in streptozotocin (STZ)-induced diabetic rats through histopathological, immunohistochemical, and biochemical evaluations. A total of 40 male Wistar albino rats were randomly divided into five groups: Control, Perga (0.5 g/kg), STZ (STZ, 55 mg/kg), STZ + Perga (STZ, 55 mg/kg + Perga, 0.5 g/kg), and STZ + Acarbose (STZ, 55 mg/kg + Acarbose, 20 mg/kg). Experimental diabetes was induced by a single intraperitoneal injection of STZ (55 mg/kg). Perga and acarbose were administered daily via oral gavage throughout the experiment. Blood glucose levels were monitored periodically from tail vein samples. At the end of the experiment, pancreatic tissues were examined histopathologically and immunohistochemically. Serum levels of ALT, AST, ALP, LDH, total cholesterol, triglyceride, creatinine, urea, and glucose were also analyzed. STZ administration resulted in marked histopathological lesions in pancreatic tissues and a significant decrease in insulin expression. Biochemical analyses revealed notable diabetes-related alterations. Perga treatment alleviated hyperglycemia, improved histopathological findings, and enhanced insulin immunoexpression in pancreatic tissues. However, adverse alterations in liver enzyme levels were observed in the Perga- treated diabetic group. These findings suggest that bee bread may exert potential antidiabetic effects in STZ-induced experimental diabetes. Nevertheless, the observed hepatic effects warrant further comprehensive studies to clarify the safety and efficacy of bee bread as an antidiabetic agent.