Bilingual Proficiencuof Bilingual Secondary School Students and Their Relationship With Some Variables

Abstract

Bu çalışmanın amacı iki dilli ortaokul öğrencilerinin Türkçe konuşma yeterliklerini (tutum, kaygı, konuşma öz yeterliği) belirlemek ve bu yeterliklerinin cinsiyet, baba ve anne eğitim düzeyi, evde konuşulan dil, akıllı telefona sahip olma, telefonu kullanma amacı, evde TV/radyo bulunma durumu, TV izleme süresi sınıf düzeyi değişenleriyle olan ilişkisini ortaya koymaktır. Çalışmada nicel araştırma yöntemi kullanılmıştır. Nicel ilişkisel tarama modeline uygun olarak hazırlanan çalışmanın katılımcılarını 156 iki dilli ortaokul öğrencisi oluşturmuştur. Çalışmanın veri toplama araçlarını 5'li likert şeklinde hazırlanan geçerlik ve güvenirliği olan Türkçe Konuşma Kaygısı Ölçeği, Türkçe Konuşma Tutum Ölçeği, Türkçe Konuşma Öz Yeterlik Ölçeği oluşturmuştur. Verilerin analizi parametrik olmayan analiz teknikleri ile yapılmıştır. Çalışma sonunda iki dilli öğrencilerin Türkçe konuşma tutumlarının yüksek düzeyde olduğu belirlenmiştir. Türkçe konuşma tutumuna cinsiyet, öğrencilerin öğrenim gördüğü sınıf düzeyi, anne ve baba eğitim düzeyi, TV izleme süresi, kitap okuma değişkenlerinin bir etkisi bulunmamıştır. Buna karşılık ailelerinde Arapça ve Türkçe konuşulan öğrencilerin Kürtçe konuşulan öğrencilere göre daha yüksek tutuma sahip olduğu tespit edilmiştir. İki dilli öğrencilerin Türkçe konuşma kaygılarının ise orta düzeyde olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Türkçe konuşma kaygısına cinsiyet, öğrencilerin öğrenim gördüğü sınıf düzeyi, anne ve baba eğitim düzeyi, TV izleme süresi, kitap okuma, ailede konuşulan dil değişkenlerinin bir etkisi bulunmamıştır. İki dilli öğrencilerin Türkçe konuşma öz yeterlik durumlarının da yüksek düzeyde olduğu belirlenmiştir. İki dilli öğrencilerin Türkçe konuşma öz yeterlik durumlarına cinsiyet, öğrencilerin öğrenim gördüğü sınıf düzeyi, anne ve baba eğitim düzeyi, TV izleme süresi değişkenlerinin bir etkisi bulunmamıştır. Buna karşılık kitap okuma değişkenin 'duygusal' boyutunda hiç kitap okumayan ile yılda 1-5 arası kitap okuyan öğrencilerin yıllık 11-15 kitap okuyanlara kıyasla daha yüksek duygusallık durumuna sahip oldukları belirlenmiştir.

The aim of this study is to determine the Turkish speaking proficiency of bilingual secondary school students (attitude anxiety, speaking self-efficacy) and determine these competencies by gender, father and mother education level, language spoken at home, having a smart phone, purpose of using the phone, presence of TV/radio at home, The aim of this study is to reveal the relationship between TV watching time and class level variables. Quantitative research method was used in the study. The participants of the study, which was prepared in accordance with the quantitative relational survey model, consisted of 156 bilingual secondary school students. The data collection tools of the study consisted of Turkish Speech Anxiety Scale, Turkish Speaking Attitude Scale, Turkish Speaking Self-Efficacy Scale, which were prepared in the form of a 5-point Likert scale with validity and reliability. The analysis of the data was made with non-parametric analysis techniques. At the end of the study, it was determined that the Turkish speaking attitudes of the bilingual students were at a high level. Gender, students' grade level, mother and father education level, TV watching time, and book reading variables did not have an effect on Turkish speaking attitude. On the other hand, it has been determined that students who speak Arabic and Turkish in their families have a higher attitude than students who speak Kurdish. It was concluded that the Turkish speaking anxiety of bilingual students was at a moderate level. Gender, students' grade level, mother and father education level, TV watching time, reading books, and language spoken in the family have no effect on Turkish speaking anxiety. It was determined that the bilingual students' Turkish speaking self-efficacy levels were also at a high level. Gender, students' grade level, mother and father education level, TV watching time variables did not have any effect on bilingual students' Turkish speaking self-efficacy. On the other hand, in the 'emotional' dimension of the reading variable, it was determined that the students who never read and read 1-5 books a year have a higher emotional state compared to those who read 11-15 books annually.